Na temat rozpoznania terenu - czytaj
TUTAJ.
O samej bitwie
TUTAJ i
TUTAJ.
Do bitwy (tej muzealnej) doszło w czwartek 12 lutego w godzinach przedpołudniowych. Teren bitwy obejmował wioskę na południu (Wojkowice Kościelne), wzgórza i bagna od strony Czarnej Przemszy (czyli od zachodu), laski po drugiej stronie. Środkiem biegła hipotetyczna droga, którą podążały oddziały pułkownika Wolfa, chcącego czym prędzej połączyć się z Czarnieckim w Będzinie.
Przed karczmą jakiś miejscowy szlachciura nie zdążył dumnie wycierał wąsa nad dzbanem miodu.
Siły były takie jak w historycznym starciu, a więc:
SZWECJA: regiment rajtarów (x6) + dowódca Sadowski. Żeby zwiększyć siły szwedzkie wszyscy rajtarzy byli z arkebuzami, dodatkowo na koniec 3 tury na drodze koło karczmy pojawiła się była dragonia Czarnieckiego (teraz już na żołdzie Karola Gustawa) - 2 podstawki.
RZECZPOSPOLITA:
- Regiment piechoty cudzoziemskiej wraz z dowódcą pułkownikiem Wolfem (8 x muszkieterzy, 4 x pikinierzy, działko);
- Piechota łanowa (x8) + pieszy dowódca.
Podobnie jak w we wcześniejszej próbie, także i tym razem zdecydowaliśmy zagrać Zasadzkę. Szwedzi zasadzili się kompanią rajtarów na skraju lasku, tego bliżej wsi. Chyba niefortunnie, bo wówczas polska piechota mogła obsadzić wzgórze, na którym ustawiła działko. Reszta ustawiła się wokół wzgórza, z tym że łanowi naprzeciw wabika. Sadowski z pozostałymi dwiema kompaniami rajtarów pojawili się z tyłu. Z efektów oczywiście obowiązkowa panika (trafiło na piechotę łanową) oraz opóźnienie (kompania muszkieterów - weszli w 2 turze w tym miejscu, gdzie na fotce poniżej widać jeszcze rajtarów).
Rajtarzy z miejsca rzucili się do szarż (nie licząc tych w zasadzce - wyszli z lasu i tylko trochę później postrzelali). Grając RONem miałem dylemat, przeciwko której z tych szarż użyć działka, które w tej sytuacji obydwa strzały miało z kartacza i na dodatek z flanki. Zdecydowałem się wesprzeć słabszy, dwupodstawkowy skwadron muszkieterów.
I stała się rzecz zdumiewająca - ten dwupodstawkowy oddział (fakt, że wsparty działkiem) lepiej wytrzymał szarżę wroga - jedna podstawka walczyła aż do końca bitwy.
Generalnie walki trwały głównie wokół wzgórza, z jedną szarżą na armatę, udaną zresztą.
Zdjęcie powyżej przedstawia moment - chyba w czwartej turze - kiedy Szwedzi nieoczekiwanie stracili dowódcę, zastrzelonego przez opóźnionych muszkieterów. W ten sposób stracili swoje punkty rozkazów (tylko jedna kompania rajtarów i dragoni, którzy właśnie pojawili się we wsi, mieli rozkaz Ruch). Korzystając z zaistniałej sytuacji pikinierzy postanowili zaszarżować rajtarów, którzy mogli się poruszać tylko w kierunku własnej krawędzi. Kiedy w 5 czy 6 turze przejęli inicjatywę, dopadli ich pod laskiem (po lewej stronie na wszystkich trzech poniższych fotkach).
Bitwa skończyła zwycięstwem piechoty. Na pewne błędem Szwedów było złe rozstawienie początkowe - pozostawienie Polakom wzgórza. No i oczywiście kluczowa utrata dowódcy.
Potem analizowaliśmy jeszcze inne sposoby rozegrania tego scenariusza. Na przykład najpierw wszystkie siły RON wystawiają się w kolumnie marszowej na drodze, potem pojawiają się Szwedzi. Albo na przykład celem piechoty byłoby opuszczenie pola bitwy przez krawędź z wioską a celem rajtarów pochwycenie pułkownika Wolfa. Parę rzeczy jeszcze przetestujemy.
Na sąsiednich stołach toczyły się jeszcze inne zmagania, nie tylko w OiM - było m.in. Carcassonne, OWW II (próba połączenia zasad z Battlegroup), drewniaki. W innej bitwie podjazd Piaseczyńskiego dzielnie bronił wioski, szturmowanej przez Szwedów.
Co by nie mówić - nagadałem się. I na jakiś czas takich akcji typu "Zima w mieście" mam już dość. Boli mnie głowa i gardło.
Jeszcze parę uwag na temat koszerności - Sadowskiego z konieczności musiał zastąpić Ganzkopf. Niemal cała piechota mimo że RON, to wyglądała na szwedzką, a to za sprawą niebieskich mundurów. Tylko jedna chorągiwe (pieszy dowódca piechoty) miał chorągiew wzorowaną na tej zachowanej z bitwy pod Wojkowicami. Nie obyło się oczywiście bez dyskusji, czy jasny kolor tła sztandaru to jego kolor oryginalny, czy raczej wypłowiałe resztki jakiejś innej barwy. pozostałe chorągwie były standardowe, jakie dostałem przy zakupie figurek. Teoretycznie rajtarzy powinni mieć jakieś małe chorągiewki, a łanowi borsucze skórki, ale ja aż takim modelarzem nie jestem.
